سلاااااااااااااام.بعد این همه وقت......... 

امروز قاطی گوگیجه هام واسه پیدا کردن وبلاگ آقای سعیدی یه دفعه از اینجا سردراوردم.گفتم بیام بگم که ما هنوز زنده ایم و هنوز هم هستیم.حالا دیگه هردوتامون قاطی مشغله های زندگی شدیم...دیگه هرروز باهم نیستیمو روزی دوسه دفعه تلفنی هم حرف نمیزنیم ولی خوب قاطی همه شلوغ پلوغی های روزمره گهگاهی یاد هم میکنیمو با هم هستیم.کاریش نمیشه کرد بالاخره این قانون که همه چیز باید به تعادل برسه شاید برای اینم که ما همیشه آبجی هم بمونیم این تعادل لازم بوده:) 

حالا یکی نیست به من بگه آخه وسط این هیریویری چه وقت این....ست آخه.خیلی کار دارم . دلم هم یه عالمه شور داره .طبق روال عادی شبای امتحانو تحویل پروژه بازم باید با سر کج دست به دامن خدابشم.....خدا جونم این دفعه رو هم یه رحمی به ما بکن خواهشااااااااااااااااااااً

دوشنبه ۹ آذر۸۸ 

سلام بعد این همه وقت........ 

فکر نمیکردم دوباره بنویسی آبجی بزرگه........خیلی از اون روزا که ما دوتا آبجی کوچولوی خوب بودیم گذشته.حالا فقط بعضی چیزا که مثلا یکیش همین وبلاگ یادمون مییاره که یه آبجیی هم داشتیم.نمیدونم ما آبجیای خوبی بودیم یا نه.فقط رفیق روزای خوب هم بودیم یا نه ولی خوب مهم اینه که ما همیشه آبجی هم میمونیم.روزای دور تو ذهن آدم کمرنگ میشن.تازه اگه  آدم خاطره بازی باشی فقط گهگداری وقت میکنی یاد قدیما بیوفتیو از بین هزار تا خاطره جورواجور یاد روزای دانشگاهو باهم بودنو دودره بازیو....زنده کنی.مدتهاست که میخوام برم دانشگاهو این مدرک کوفتیو که به خاطرش این همه جون کندمو بگیرم اما نمیدونم چرا نمیشه.یعنی بیشتر خودم دلم میخواد که نشه.شاید دلم میخواد آخرین تصویر دانشگاه تو ذهنم همون تصویر خوب خوشیا و بیخیالییهای اون موقع باشه..... 

نمیدونم یهو چی شد که بعد این همه وقت یاد این وبلاگ افتادم.انگار بعضی چیزا حتی اگه مدتها هم ازشون بگذره از ذهن آدم نمیرن.کمرنگ میشن ولی پاک نمیشن.مثل دوستیا.مثل آبجیای قدیمی........مثل گل که هر وقت میخوام امتحان بدم بهش فکر میکنم!!!! 

                                                                  آبجی کوچیکه

از شهریور 86 تا امروز که آذر 88 و من دارم این پست و می نویسم که بذارمش تو وبلاگمون دو سال و سه ماه می گذره و هزارتا اتفاق افتاده... شایدم بیشتر از هزارتا.....

    آبجی کوچیکه حدودا یکسال و نیم که رفته سر خونه زندگیش... ما دیگه دانشجو نیستیم و من یکی حداقل خیلی وقته یه سر نرفتم دانشگاه که ببینم کی به کیه و چی به چیه...

    حالا که فعلا سر کارم نمی ت.نمی خیلی بنویسم. این چند خطم واسه دل آبجی کوچیکه نوشتم که دیروز بهم گفت اومده وبلاگ و خونده و دلش واسه اون وقتا خیلی تنگ شده...

    اومدم بگم آبجبی کوچیکه اگه بزرگ شدیم و خیلی چیزا تموم شده و خیلی چیزا عوض شده اصلا مهم نیست.... مهم اینه که من یه آبجی کوچیک دارم و تو یه آبجی بزرگ و اینکه ما هنوز همدیگرو داریم ...  

امضاء: آبجی بزرگه !!

این چند وقته خیلی اتفاقا افتاده که از بس وقت نشده بنویسم دیگه از دستمون در رفته....

الآنم اومدم که یکی از مهمترین اتفاق عمرم و ثبت کنم

اومدم بگم دیشب جشن نامزدی آبجی کوچیکه بود... خدا کنه خوشبخت بشن.... دلم واسه تمام روزایی که آبجی کوچیکه تنها بود تنگه تنگه اما اینم یه جورشه دیگه...

                                                          آبجی بزرگه