هفته بی مزه

 نمیدونم از کجا بنویسم.انقدر تو این چند روز اتفاقای جورواجور افتاده که....

   کلا هفته ی زیاد جالبی نبود.از شنبه گرفته تا همین الان.از شنبه هیچی نمیگم چون افتضاح بود.می رسیم به یکشنبه.جالبه یکشنبه از زیر دست آبجی بزرگه در رفته و روز به اون پر اتفاقی رو ننوشته.نمیتونم ریز به ریزشو تعریف کنم چون واقعا خیلی طولانی بود.ولی یه چیز جالب که داشت این بود که از زمان کشف گلی این طولانی ترین مدتی بود که گلی رو می دیدیم.اولا بگم که گلی یکی از بچه های دانشگاس که غلط نکنم باید از بچه های صنایع باشه.اسم گلی هم از اون جایی براش انتخاب شد که یه روز ما دیدیم وای این ادم چه شباهتی به محمد رضا گلزار داره و از اون روز اسم گلی موند روش.اون روز ما ساعت یک کلاسمون تموم شد و اومدیم تو ایستگاه تا اتوبوس بیاد،قرار بود بریم امازاده صالح ولی خوب ظاهراً این دفعه هم مثل اون سری که دزدا نذاشتند بریم، قسمتمون نبود که بریم و ما تا ساعت 5 منتظر اتوبوس بودیم .نه اینکه پول نداشتیم با تاکسی بیایما!نه!!حال کرده بودیم با اتوبوس بیایم.ولی خوب قسمت خوبش اینجا بود که تمام این 4 ساعتو در محضر گلی و دوستاش بودیم و اونا هم بسکه به ما زل زدند چشاشون 4 تا شد!.دیگه وارد جزئیاتش نمیشم چون دیگه جا ندارم.شنبه و 3شنبه رو که آبجی تعریف کرد ومیرسیم به امروز.

امروز صبح که بیدار شدم گفتم یه ذره درس بخونم آخه 3شنبه ی دیگه امتحان داریم.از اون جایی که اولین بار بود که کتابو باز می کردم وقتی دیدم وای 200 صفحه امتحانه و من هیچی نخوندم سریعاً از خوندن نا امید شدمو زنگ زدم به آبجی بزرگه که ببینم چه خاکی باید سرمون کنیم.بعد از دلداری های آبجی بزرگه به امید این که بتونیم ترجمه ی کتابو پیدا کنیم کتاب متابو جمع کردم ورفتم حاضر شم که برم آموزشگاه.امروز آخرین جلسه ی ترم بود.انگار همین دیروز بود که ذوق می کردم که می خوام برم سر کار.دلم برای بچه ها تنگ میشه!خلاصه بعد از کلاس شروین اومد دنبالمو رفتیم شام خوردیم و اومدیم.جای بدش اینجا بود که وقتی اومدم خونه مامان گفت بیا شام و منم واسه اینکه غرغر نشنوم مجبور شدم برم شام بخورم.الان تقریبا ً به مرز خفگی رسیدم! ... راستی امروز آبجی بزرگه هم با امیر رفته بود بیرون..خلاصه اینم ازهفته ی مسخره ی ما.

                                                                                    امضاء

                                                                                                آبجی کوچیکه

گول خوردیم حسابی...!

 گول خوردیم حسابی...!

اههههه! اگه همروز کیسم نمی رسید دق می کردم شاید!

یکشنه و دوشنبه.. دو روز! حس منو فقط معتادا درک می کنن..

از امروز شروع می کنم.

صح واسه کلاس سیری در تاریخ ادبیات انگلستان پاشدیم رفتیم دانشگاه.. بماند که صبح تصمیم گرفتیم زودتر بریم که با اتوبوس اولی بریم و زودت برسیم دانشگاه و اینقده هوا تاریک بود که من صد دفعه مردم و زنده شدم تا برسم سر کوچه... از ترسم اسپریم و گرفته بودم دستم که هرکی پرید جلوم زودی بگیرم تو صورتش!! آخه از دم خونه تا سر کوچه دو تا ساختمون نیمه سازه که پر عمله و فعله اس، آدم می ترسه خوب! چقدرم خدا رو شکر کردم که خونمون تقریبا سر کوچه اس...

آره خلاصه به زور تاکسی گرفتم و رفتم تا ایستگاه اتوبوس های دانشگاه.. آبجی کوچیکه هم دو دقیقه بعد از من رسید... اتوبوس اول اومد و بچه ها با چه فضاحتی سوار شدن... یه آقاهه مونده بود لای در... چقدرم سرد بود هوا...

با اتوبوس دوم رفتیم دانشگاه.. منتهی مشکل اینجا بود که وقتی رسیدیم، ساعت 8:15 بود و کلاس شروع شده بود و من گشنه ام بود... تندی حرف شیطونه رو گوش کردیم و نرفتیم سر کلاس... گفتیم استاد ساعت اول حاضر غایب نمی کنه( این درسمون 4 واحده!) نشستیم صبحانه خوردیم و حرف زدیم و آهنگ گوش کردیم تا ساعت دوم شروع شه... بچه ها که اومدن بیرون ناقل خبر خوبی نبودن! استاد حاضر غایب کرده بود... من و آبجی کوچیکم گفتیم ای بابا ما که غیبت و خوردیم بیا ساعت دوم نریم سر کلاس ایندفعه استاد دیگه حتمی حاضر غایب نمی کنه... خبر از این نداشتیم که قراره بازم گول بخوریم!!!

امروز دانشگاه داشت شلوغ می شد که ما اومدیم تهران. آخه آبجی کوچیکه تهران کلاس داشت باید بر می گشتیم...  واسه خاطر همین تصمیم گرفتیم سر کلاس نمایشنامه هم نریم... گفتیم برین ناهار بخوریم بعد بریم تهران...  تو راهرو خوشی و دیدیم... چقدر ایکبیریه.. به قول آبجم که می گه چقدرم بد زل می زنه!! آبجیم دیده بود که اعصابش داغونه و هی از دفتر خانوم دکتر می آد بیرون و می ره تو دفتر آقای دکتر!!

گلی هم یکی دوبار انگاری رفته و اومده...

ناهار طبق معمول همیشه قیمه بود...

با تاکسی اومدیم تهران و آبجیم رفت که به کلاسش برسه و منم یه راست اومدم خونه... یکم ول زدم بعد گرفتم خوابیدم... دقیقا سه ساعت!

بعدشم که کیسم اومد و عین اینایی که دفعه اولشونه کامپیوتر می بینن اومدن نشستم پاش تا الآن...

پی نوشت:

        1_  امروز دقیقا یه هفته و 1 روز از آخرین باری که امیرو دیدم می گذره... دوست دختر پسری ما هم نوبره ها...! از صبحم که انقده سرش شلوغ بوده تا همین الآن یه بار بیشتر زنگ زده....

       2_آبجی کوچیکه امروز یکم بد اخلاق بود انگاری تو خودش بود،؟ چرا؟!!
       3_ امروز تو دانشگاه واسه خیلی ها پیش اومده بود که ما چه نسبی با هم داریم... چرا؟!

       4_ بازم این پستم طولانی شد... یادم باشه تو پست بعدی بگم آبجیم داشت با دوست گلی یخه به یخه می شد!!

                                                         بر می گردم...

                                                                              امضاء:

                                                                                          آبجی بزرگه !!

اینم از امروز من!

  اینم از امروز من!

صبح یه زنگ زدم آبجی کوچیکه حرف زدیم بعد یکم ول زدم تا 11... وای چقد دیر شد! الآن آبجی کوچیکه صداش در می آد..! برم حاضر شم... نه بذار یکم ناهار بخورم بعد..!

یه 10 دقیقه ای تاخیر داشتم! 50 تومان جریمه شدم(برای جلوگیری از تاخیرهای بی مورد، من و آبجی کوچیکه تصمیم گرفتیم هرکی دیر اومد سر قرار 50 تومان جریمه شه...وقتی یه مبلغ قابل توجهی شد می ریم خودمونو ناهاری شامی سینمایی چیزی مهمون می کنیم) ساعت 1 آموزشگاه بودیم تا 6:45... وای که چقدر این بچه ها شیطونن! عصاب آبجی کوچیکه رو حسابی به هم ریختن... بعد از کلاس هم شروین اومد دنبال آبجیمو منم که از سیستم وبالیزاسیون حسابی استفاده کردم...وای چقدر وجدان درد دارم..! تو راه خونه از امیر خبر گرفتم... شاگرد داشت،سر کلاس بود... منم یه راست اومدم خونه...

مامان اینا نبودن... جاتون خالی از پولای بابا کش رفتیم و شام سفارش دادیم و بعدش با آبجی کوچیکه حرف زدم و قرار شد فردا بعد از کلاس بریم امامزاده صالح...

این وسط فقط مشکل این بود که به آقایون دوست پسر چی بگیم(آخه هفته ی پیش قرار بود بریم که تو راه خوردیم به پست آقایون دزد و نشد بریم رو این حساب بخاطر اون 2 ساعتی که پیچونده بودیمشون تنها دلیلی که می تونستیم بیاریم امامزاده صالح بود...) و بالاخره به این نتیجه رسیدیم که راستشو بگیم و خلاص..

وای که دارم می میرم از سیری...! اینجاست که قضیه ی کاه و کاهدون مطرح می شه..! دارم چاق می شم... خدا کنه از فردا به قولی که دادیم عمل کنیم...(پرخوری ممنوع!)

وای فردا دانشگاه..خوشی...(هنوز که هنوزه می ترسم با خوشی چش تو چش شم!!) فرانسه...! خدایا چرا بعضی از زبونا زبون غیر آدمیزاده؟! چی می شد اگه همه فارسی صحبت می کردن؟! کاش به جای فرانسه ترکی یادمون می دادن، اینجوری حداقل می فهمیدیم ماهسون تو آهنگ Dinle اش چی می گه!

اهههههههه بازم طولانی شد که...

ایشاا... از سری بعد !

                                                بر می گردم...

                                                                              امضاء:

                                                                                          آبجی بزرگه !!